Pakaian Pengorbanan...

[kredit]

segala puji bagi Allah..

yang telah menghidupkan dan mematikan skalian mahluk.. Dia-lah yg telah menciptakan manusia dengan sebaik-baik kejadian.. maka, sudahkah hambanya ini bersyukur??

alhamdulillah dgn segala nikmat2 yg telah Allah berikan kepada kita.. :))

hari ni.. sy cuti..(itu jgk satu nikmat..hihi) tak ada kuliah pun.. ade dua mggu lagi untuk sy final exam buat kali terakhir.. perasaan teruja utk cepat2 habis exam itu sgt la membuak2.. entah tak tau knp..

sy ambil peluang utk mnulis blog sy yg sejak akhir2 ni hilang seri agaknyer..huhu..

entah la seri ape.. mgkin seri dari sudut tarbawi, ruhi, kehidupan dan sbagainya..

sy rasa, sy telah di sibukkan dgn "teramat"nya hal2 dunia... sy tak tahu jgk hal apakah itu.. pokoknye, hal yg tidak mengingatkan sy kepada sang Rabb.. astaghfirullahal'azim...

td sebelum sy nak mnulis blog ni.. idea dtg bergebu2 dlm fikiran sy.. tp bile start je menulis, terasa hilang semuanya.. 

mgkin sy perlu menulis dari hati tanpa perlu plan ape yg sy nak tulis.. baiklah.

sy rasa.. sy dh menzalimi pembaca blog ni.. mgkin ada diantara pembaca blog ini yg tidak memahami post2 sy yg terkait dgn hal2 tarbawi (tarbiyah/dakwah dsb)... 

dan mgkin perasaan sy sudah agak kaku untuk menulis sesuatu tntg kehidupan... walaupun sbnrnye.. bnyk hal dlm kehidupan ini menyentuh perasaan sy sebagai seorang manusia..

apabila sy menjiwai kehidupan ini dgn sisi penilaian manusia biasa dan bukan penilaian seorang da'i.. sy rasa teramatlah rugi.. kerana ssungguhnya, sy adalah da'i, dan krn itu sy dpt menembusi kehidupan ini.. (ok.. ade yg pening dh...huhu)

satu saat sy pernah berangan2 ingin menjadi seorg kaunselor yg hebat.. yg boleh memahami semua jiwa manusia, TANPA mereka bercerita pun pada sy... sy nak tolong semua org walaupun terkadang sy stress dgn diri sndiri...

sampai skrg sy bersyukur sgt Allah tempatkan sy di bumi indonesia ini.. walaupun pada awlnya sy asyik mengeluh jer.. sbb sy tak selesa dgn "suasana" yg membuatkan sy nampak kepayahan hidup mereka telah membuatkan wajah mereka tua dari usia.. tp..... di sini, sy belajar utk mendidik hati ini supaya tidak sekali2 sombong dan bangga diri dgn apa yg sy ada...

dan sy amat jelessssss dgn mereka yg dpt adapt dgn cepatnya di bumi indonesia ini.. dan alhamdulillah, tarbiyah Allah menuntun sy utk positif.. tarbiyah Allah yg mendidik hati dan perasaan sy utk tegar.(kalau tak sy asyik rsa nak menangis jer sbb tgk org2 di sini yg hidup mereka teramatlah sush berbanding org miskin di negara kita)

bayangkanlah.. budak kecik seusia adik2 korang.. yg umur 4-5 tahun jual roti di kaki lima pasaraya Gaint tanpa ada org tua di sisi mereka?? (ikut hati nak je beli sume roti yg budak tu jual, biar die dpt duit cepat dan balik rumah cepat2..sbb di situ bukanlah tempat yg ssuai utk anak kecik seusia dia.)

sungguh, itulah yg sy katakan.. sy melihat wajah mereka lebih tua dari usia krn kesusahan dan bebanan yg mereka rasakan... bebanan demi bebanan..

dan semua itu adalah krn salah kita?! kenapa?!

ya.. krn kita belum sempurna lagi melaksanakn tugas syahadah yg seharusnya sampai pada mereka.. 

banyaknya dosa kita krn kita terus menerus mmbiarkan kezaliman berlaku dgn bergayanya di depan mata.. sedangkan pemerintah negara ini goyang kaki walaupun nmpak seolah2 super busy?? huh!

sungguh batin ini menjerit sgt kuat! mungkin boleh terdengar satu pulau Jawa ini..(ok, itu over!..huhu)

banyak hal yg perlu kita belajar utk lebih sensitif terhadap apa yg berada di sekeliling kita..

bagi sy, istilah "jgn menjaga tepi kain org" itu tidak pernah ada. krn memang kita harus mnjaga tepi kain org... kerana mereka memerlukan kita utk disantuni..

sy selalu igt bahwa..

utk hidup.. bukanlah sekadar utk baik sendiri.. amatlah tidak best dan osem untuk masuk syurga sorang2 kn? (bermimpi saja kamu utk masuk syurga dengan amal yg seciput je ni..huhu)

tp.. apalah yg paling dicintai dan menjadi impian org2 yg beriman kalau bukan syurga Allah, tempat berehat yg paling abadi..

di mana dunia ini menjadi tempat org2 yg beriman itu berhempas pulas utk akhirat..

kerana org2 beriman itu tahu, bahwa... kehidupan dunia ini terlalu sedikit berbanding kehidupan akhirat..

dan mereka sangat menanti2kan dengan penuh excited saatnya untuk bertemu dgn wajah Allah.. dengan membawa bekal amal mereka.. juga rahmat dan kasih syg dari Allah..

berdampingan dengan Rasulullah dan para sahabat di syurga Allah..

dan itu tidaklah mudah..

terlalu banyak yg harus kita santuni di dunia ini..

terlalu banyak yg harus kita fahami dari hal2 yg tidak di tampakkan secara realiti..

sebagai seorang da'i, hamba Allah, anak, org tua, sahabat, akhwat..dan isteri...

semuanya mempunyai beban tersendiri...

ada hak2 yg perlu di penuhi..

terkadang kejenuhan demi kejenuhan datang.. bertubi2..

namun itulah makna dari kehidupan,.. ia memerlukan double triple tarbiyah dzatiyah utk meneguhkan apa yg telah goyah..

seharusnya... seorang da'i itu berpakaian dgn pakaian pengorbanan..

agar bagi dirinya terasa kecil setiap ujian,. kerana ganjaran pada pengorbanan menyeru bangsa manusia itu lebih teramat indah dan besar tak terkalahkan...


Ayuh!



Princess Mos,
Surabaya.